• 03/10/2020

De Wever heeft gefaald

Het Vlaams Belang (VB) heeft de historische verdienste nieuwe politieke thema’s waar niemand over durfde te spreken op de politiek agenda te zetten. Denk maar aan migratie, multicul en Vlaamse onafhankelijkheid. In 2004 werd het VB de grootste partij. Maar met 24%, maar bleef ze uitgesloten door het ondemocratisch cordon sanitaire. Het VB kon de bestuurspartijen wel beïnvloeden, maar kon dus zijn plannen zelf niet uitvoeren. Dat beloofde Bart De Wever met zijn N-VA wel te kunnen doen. Het VB riep volgens hem maar wat aan de zijlijn. De Wever beloofde door een participatiestrategie stap voor stap verandering te kunnen realiseren. Dat zou natuurlijk met compromissen moeten gebeuren, maar de evolutie zou duidelijk zijn beweerde hij.

Kracht van verandering? 

In 2014 werd de N-VA veruit de grootste partij met één derde van de kiezers. Een dergelijke score had een Vlaams-nationale partij nog nooit gehaald. De prijs om deel te nemen aan de macht bleek een communautaire diepvries. Maar geen nood, op socio-economisch, migratie- en veiligheidsvlak zou de kracht van verandering wel blijken. Op het einde van de rit zouden de Franstaligen smeken om een staatshervorming, beweerde hij.

De kracht van verandering kwam eigenlijk neer op gewoon meer van hetzelfde

De kracht van verandering kwam eigenlijk neer op gewoon meer van hetzelfde. Meer migratie, meer staatsschuld, meer transfers. De facturen voor het Belgische beleid kwamen nog maar eens bij de Vlamingen terecht. Daarvoor was de PS niet eens meer nodig. Met een regeringsval over het Marrakeshpact en figuren als Jean-Marie Dedecker dacht men de twijfelende kiezer bij de N-VA te kunnen houden. Het omgekeerde gebeurde. De kiezer oordeelde in 2019 vernietigend.

Het verraad van Lachaert

Na de verkiezingen van 2019 probeerde De Wever via de Vlaamse regeringsvorming de blauwdruk voor de federale regering te maken. Dit mislukte compleet. Egbert Lachaert (Open Vld) torpedeerde het akkoord tussen PS en N-VA. Uiteindelijk zitten we nu opgescheept met de Vivaldiregering. Die heeft niet eens een meerderheid in Vlaanderen.

Dat verschilt niet fundamenteel van wat De Wever zelf onderhandelde met de PS

De eerste en de tweede partij in dit land, N-VA en VB, worden uitgesloten. Vele Vlamingen beoordelen dat terecht als ondemocratisch. Maar kijk eens naar het programma van Vivaldi. Dat verschilt niet fundamenteel van wat De Wever zelf onderhandelde met de PS. Twee keer socio-economisch een linkse regering. Twee keer is de beloofde staatshervorming ronduit een kluitje in het riet. Hugo Schiltz realiseerde wel het federalisme in drie staatshervormingen en dat met amper de helft van de stemmen van De Wever.

Waarom de strategie De Wever totaal faalt

Al sinds 2004 bestuurt de N-VA op Vlaams niveau. De voorbije 5 jaar had ze alle sleutels van de macht op federaal niveau in handen. Maar niemand merkt het verschil. Dat komt omdat De Wever de N-VA tot de traditionele partijen veroordeelt. Bovendien werd de Vlaamse politieke dynamiek totaal ondergeschikt gemaakt aan de federale machtsparticipatie. Meer dan op de winkel passen mocht Bourgeois niet. Wat een contrast met de assertieve regering-Van den Brande in de jaren ’90.

Hetzelfde scenario zagen we ook bij de lokale verkiezingen. Er waren in 2018 V-meerderheden in Aalst, Sint-Niklaas, Ninove, Antwerpen etc. Maar nergens mochten lokale afdelingen het cordon doorbreken. De partijtop wou de komende federale regeringsvorming niet compromitteren. In Antwerpen bestuurde De Wever zelf nog liever met sp.a dan met VB.

Zelfs nu N-VA net zoals VB uitgesloten is en tot de oppositie veroordeeld is, weigert De Wever enige samenwerking

Na de verkiezingen van 2019 onderhandelde hij met VB voor de vorming van een Vlaamse regering. Na het njet van CD&V en Open Vld legde hij de bal niet in hun kamp en dwong hen dan niet tot een coalitie met de PVDA. De Wever weigert zo een Vlaams Front uit electoraal zelfbehoud. Een VB dat uit het cordon gelicht wordt, betekent namelijk het einde van zijn fundamentele strategische positie: de N-VA bestuurt en het VB mag dat niet. Dat wil De Wever blijkbaar kost wat het kost zo houden. Zelfs nu N-VA net zoals VB uitgesloten is en tot de oppositie veroordeeld is, weigert De Wever enige samenwerking. Nochtans zijn de kiezers en kaders tegen het cordon. Binnenkort zijn het voorzittersverkiezingen bij de N-VA, is het niet eens tijd voor regime change?

Vlaams Front

Afgelopen zondag manifesteerden 15.000 Vlamingen. Verenigd tegen Vivaldi, hadden we de moed de verschillen terzijde te schuiven en samen te werken naar een gemeenschappelijk doel. Daar werd de toekomst gelegd voor 2024. Dan moet er een echt Vlaams alternatief komen. Dat bestaat uit een meerderheid van Vlaams-nationale krachten. Zo kunnen alle linkse en traditionele partijen in de oppositie belanden. Binnen deze alternatieve meerderheid moet het VB de grootste politieke kracht zijn. Want anders bestaat het risico dat de leiders van N-VA opnieuw voor een coalitie met de traditionele partijen zorgen. Zoals ze systematisch in het verleden deden. In 2024 hebben we een afspraak met de geschiedenis.