• 25/05/2022

Nee Sammy, Vlaanderen is geen immigratieland

“Hier ben je Amerikaan en maak je deel uit van het Amerikaanse project, en niemand vraagt zich af waar je geboren bent. Europa is zover nog niet”. Het zijn de woorden van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi. Een duidelijke oproep voor een meer open kijk naar identiteit en burgerschap. Na “Iedereen Amerikaan”, moet ook “Iedereen Vlaming” volgen. Maar gaat de vergelijking op? 

American dream 

Amerika heeft een fundamenteel andere kijk op immigratie. Alle Amerikanen, behalve de inheemse bewoners, kunnen hun afkomst terugleiden naar andere landen. Vandaag zijn 46.6 miljoen inwoners zelfs geboren in het buitenland. De oorspronkelijke bewoners waren ooit de numerieke meerderheid. Door een combinatie van gewelddadige en geweldloze tactieken werd dat aandeel teruggedreven naar 2%. Voor de ‘native americans’, de oorspronkelijke bewoners, is omvolking geen ‘complottheorie’. Het is een realiteit. Zij kennen ook de pijnlijke gevolgen, en leven nu in reservaten. 

“To be American”, is echter ook een heel ander concept dan wat een Vlaming maakt. Het is van bij het ontstaan toegespitst om immigratie, waarbij individuen van over de hele wereld worden aangetrokken om in een hyperkapitalistische maatschappij te wedijveren. Er is geen rijke culturele traditie en geen officiële landstaal. De enige nationale verbinding is de droom om een beter leven te creëren en de liefde voor de koning dollar. Onze identiteit is robuuster, afgelijnder en geënt op een sterke Europese traditie. Onze taal en cultuur zijn niet kunstmatig gecreëerd, maar het gevolg van een eeuwigdurend proces, dat ons leidde tot een unieke plaats binnen een breder Europa. 

Ook is de Amerikaanse samenleving helemaal niet zo etnisch kleurenblind als Mahdi oppert. Etnische spanningen blijven hoog oplopen en concepten als “wit privilege” en “systemische discriminatie” zijn aan dat samenlevingsmodel ontsproten. Mensen worden zelfs niet langer geclassificeerd als Amerikaan, maar door toenemende druk van marxistische visies, als ‘witte’ en ‘zwarte’ Amerikaan. Dat onderscheidt bepaalt of je dader of slachtoffer bent. Of je privilege hebt of niet. 

Vlaamse solidariteit 

Niet alleen onze identiteit verschilt, maar ook onze relatie tussen de burger en de overheid. Het immigratiemodel in de VS creëert winnaars en verliezers. Door een andere visie op overheidsinterventie en herverdeling winnen de winnaars groot, maar ook de verliezers verliezen groot. Onze samenleving koos voor een ander model, waarbij we de persoonlijke verliezen beperken, en meer sociale garanties geven voor de burgers. Bij ons is de samenleving meer dan de optelsom van geatomiseerde individuen. Niet louter een economisch model, maar gedreven door een gewortelde cultuurgemeenschap. 

Daarom zijn de beweegredenen tot immigratie voor beiden landen sterk verschillend. Immigranten trekken naar Amerika om door goed ondernemerschap en hard werk een welvarend leven te proberen opbouwen. De keerzijde is echter groot. Er is een veel minder uitgebouwd sociaal zekerheidsstelsel, dus wie het niet maakt, blijft achter. In de Amerikaanse droom is er geen ruimte voor een gulle overheidstussenkomst. 

Die overheidstussenkomst is er voor immigranten die Vlaming worden wel. Huisvesting, goede medische zorg, en een uitkeringsstelsel zijn voor heel veel immigranten dan ook een aantrekkelijker aanbod dan de Amerikaanse droom. En eens je hier inwoner bent, heb je rechten en garanties: goede gezondheidszorg, degelijk en toegankelijk onderwijs en een sterk sociaal vangnet. Garanties waar in Amerika enkel de winnaars van kunnen dromen.

Vol is vol 

Plaatsgebrek is een ander duidelijk verschil. Vlaanderen is reeds een van de meest dichtbevolkte regio’s ter wereld. Er wonen hier 488 inwoners per vierkante kilometer. In Amerika bedraagt dat nog geen 34. Is het verstandig om in zo een dichtbevolkt land, nog meer mensen te importeren? 

De huizenprijzen blijven stijgen, er komt een betonstop aan en veel gewone Vlamingen moeten hun dromen van een eigen woonst opbergen. De weinige open vlaktes die we nog kennen zullen moeten worden volgebouwd en steeds meer Vlamingen zullen beroep moeten doen op een sociale huisvesting. Zij zullen echter niet meer rechten hebben dan al die immigranten. Ze zullen dus genoegen moeten nemen met een plekje achteraan de wachtlijst om een plaatsje te krijgen op verdieping 72 van de nieuwe OCMW-torens. 

EU-migratiepact: miljoenen Afrikanen naar Europa 

Dat Mahdi de Vlaming probeert warm te maken voor het Amerikaans model hoeft niet te verbazen. Het nieuwe EU-migratiepact, waar Mahdi zo fan van is, is immers niets meer dan een Amerikaanse droom, maar dan verzekerd met de Vlaamse solidariteit. Miljoenen migranten worden uit voornamelijk Afrika naar de EU gehaald in dat plan, om ons vermeend arbeidstekort op te vangen. Dit terwijl bijna de helft van de niet-Europeanen in Vlaanderen niet werkt, of niet wil werken. Volgens Mahdi moet het massaal importeren van de minst productieve bevolkingsgroep dus blijkbaar voor economische meerwaarde zorgen. 

Dit pact is een schot in roos, maar dan enkel voor de immigranten. Inwoners uit landen als Egypte, Tunesië, Marokko, Senegal en Nigeria kunnen in grote groepen worden overgeheveld. Zowel hooggeschoold, als laaggeschoold. Ook het hele gezin mag dankzij dit pact meekomen. Na 5 jaar krijgen de arbeidsmigranten dan een visa lang verblijf. Als na 5 jaar de ‘Amerikaanse droom’ dus mislukt, hebben ze nog altijd de luxe van de Vlaamse solidariteit. Dezelfde medische bescherming, hetzelfde recht op huisvesting, hetzelfde recht op uitkering als een Vlaming. Een Vlaming wiens ouders en grootouders hier misschien heel hun leven hebben bijgedragen, in die hoop die rechten voor hun kinderen te verzekeren. 

Voor immigranten is het dus ‘altijd prijs, altijd gewonnen’. Maar er zijn ook vele verliezers. Verliezers die maar al te vaak vergeten worden. De Vlaming, die met het EU-migratiepact, onder applaus van Mahdi, nog meer ontwikkelingshulp moet betalen om al dat Afrikaans talent te ‘mogen’ ontvangen. De Vlaming, die zich niet meer thuis voelt in zijn eigen straat of wijk. De Vlaming, die zijn dromen over een eigen huis met tuin moet opgeven. De Vlaming, die overal op het einde van de wachtlijst zal worden gezet. Die Vlaming is het enige echte slachtoffer van structureel of systemisch racisme in de vorm van zogenaamd positieve discriminatie. Massamigratie is fundamenteel tegen het belang van de Vlamingen. Immigratie moeten we stoppen, in plaats van te stimuleren. 

Want wij zijn helemaal geen immigratieland. Dit is ons land, onze thuis, en dat moet het ook blijven, want we hebben er geen ander.